ZIEMIA SOWIECKA . . . AŻ PO WŁOCHY

Po agresji sowieckiej na Polskę 17 wrze­śnia 1939 roku na tere­nie ZSRR w wyniku ma­sowych deportacji zna­lazło się około 1,5 miliona obywateli polskich. Pozbawieni ojczyzny, zesła­ni na poniewierkę, do pracy przymu­sowej, wegetowali i umierali w obo­zach i kołchozach. Dopiero wybuch wojny niemiecko-sowieckiej 22 czerwca 1941 r. i przystąpienie ZSRR do koalicji antyhitlerowskiej zmienił ich sytuację.

30 lipca w Londynie premier gen. Sikorski i ambasador Majski podpi­sali układ polsko-sowiecki. Został on zawarty pod presją Brytyjczyków i nie zadowalał wielu polskich polity­ków, gdyż nie było w nim gwarancji zachowania granicy polsko-sowiec­kiej z 1939 r.

12 sierpnia Prezydium Rady Naj­wyższej ZSRR wydało dekret o tzw. amnestii dla obywateli polskich, po­zbawionych wolności na terytorium ZSRR, a 14 sierpnia podpisano w Moskwie polsko-sowiecką umowę wojskową. Te akty umożliwiły po­wstanie Armii Polskiej w ZSRR. Jej dowódcą został gen. Władysław An­ders na początku sierpnia zwolniony z sowieckiego więzienia. Uzgodnio­no, że armia będzie się składała z dwóch dywizji piechoty oraz ośrodka zapasowego. Z danych prze­kazanych przez Sowietów wynikało, że w obozach jenieckich w Griazow-cu, Juży, Suzdalu oraz Starobielsku znajduje się tylko 21 tysięcy oficerów i szeregowych – zaledwie ułamek wziętych do niewoli we wrze­śniu 1939 r. żołnierzy polskich.

Sklep z koszulkami patriotycznymi kliknij tutaj.